روزي استادي از شاگردانش پرسيد:"وقتي عصباني هستيم داد ميزنيم؟چرا مردم هنگامي كه خشمگين ميشوند،باصداي بلند حرف ميزنند يا حتي فرياد مي كشند"؟پس از دقايقي،يكي از شاگردان پاسخ داد:"چون در آن لحظه،آرامش وخونسردي خود را از دست ميدهيم ".

استاد پرسيد:"اينكه آرامشمان را از دست مي دهيم درست،ولي چرا بااينكه طرف مقابل در منار ما قرار دارد ،ما داد ميزنيم؟ آيا نمي توان با صداي ملايم صحبت كرد؟

چرا هنگامي كه خشمگين هستيم،داد ميزنيم"؟

شاگردان هر كدام جواب هايي دادند اما پاسخها مورد قبول استاد واقع نشدند.

سرانجام استاد توضيح داد:"هنگامي كه دونفر خشمگين مي شوند،قلبهايشان از يكديگر دور ميگردند.آنها براي جبران اين فاصله ،مجبورند داد بزنند.هر چه ميزان عصبانيت و خشم بيشتر ميشود،وآنها مجبورخواهند شد،صدايشان را بلندتر كنند."سپس استاد پرسيد:"ميدانيد هنگامي كه دو عاشق هم باشند چه طور مي شود؟آنها داد نميزنند بلكه به آرامي با هم صحبت مي كنند. چرا؟چون قلبهايشان خيلي به هم نزديك هستند"و ادامه داد:وقتي كه عشقشان به يكديگر بيشتر شود،چه اتفاقي مي افتد؟آنها حتي حرف معمول را هم نمي گويند فقط در گوش هم نجوا ميكنند وعشقشان باز به هم بيشتر مي شود سرانجام،از نجوا كردن هم بينياز مي شوند و فقط يكديگر را نگاه ميكنند. اين هنگامي است كه ديگر هيچ فاصله اي بين قلب ها نيست.....

باتشكر از homira

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: